Holenderski system emerytalny składa się z trzech filarów: emerytury państwowej przysługującej wszystkim obywatelom (AOW - General Old Age Pensions Act), emerytur zakładowych oraz dodatkowo emerytury indywidualnej. I filar systemu ma charakter repartycyjny (pay-as-you-go) i jest gwarantowany przez rząd. II filar stanowi swoistą umowę pomiędzy partnerami socjalnymi, którzy tworzą sektor dodatkowych grupowych ubezpieczeń emerytalnych. W III filarze ubezpieczenia na życie są kupowane indywidualnie. Zarówno II jak i III filar są kapitałowe, tj. składki emerytalne każdego z uczestników są gromadzone do momentu przejścia na emeryturę.
II filar musi być prowadzony w formie przemysłowego funduszu emerytalnego (dla całej branży) funduszu zakładowego (zwykle w przypadku dużych przedsiębiorstw) lub towarzystwa ubezpieczeń na życie. 85% wszystkich członków planów emerytalnych uczestniczy w funduszach przemysłowych lub zakładowych. Oba rodzaje funduszy emerytalnych mają prawo do pełnego lub częściowego ubezpieczenia swoich zobowiązań. Prywatne plany emerytalne w III filarze są natomiast prowadzone przez komercyjne towarzystwa ubezpieczeń na życie*. W Holandii stosunek między filarem I, II i III wynosi 60-32-8.
* Bieżąca struktura systemów emerytalnych w poszczególnych krajach Unii Europejskiej jest znacznie zróżnicowana. Około 90% wszystkich świadczeń emerytalnych w UE pochodzi z systemu państwowego, podczas gdy emerytury wypłacane z planów emerytalnych w ramach II i III filaru stanowią odpowiednio jedynie 7% i 2,9% ogółu świadczeń. We Włoszech, Francji i Portugalii w ogóle nie istnieje II i III filar. Tylko w Holandii, Irlandii i Wielkiej Brytanii emerytury dodatkowe mają stosunkowo duży udział w ogólnej sumie świadczeń.
I filar - repartycyjny system państwowy
W pierwszym filarze systemu emerytalnego obowiązkowo uczestniczą wszyscy obywatele Holandii. Składkę opłacają jedynie pracownicy. Składki są gromadzone w postaci odrębnego funduszu (AOW Fund), tak więc środki na wypłatę emerytur nie pochodzą z budżetu państwa. W ostatnim okresie rząd wprowadził tzw. fundusze pomocnicze, w których gromadzone są środki przekazywane z budżetu. Fundusze te wraz z narosłymi odsetkami będą wykorzystane do zasilania dodatkowymi środkami funduszu AOW, jednak nie wcześniej niż w 2020 r. Wysokość większości świadczeń nie jest uzależniona od wielkości zarobków - mają one charakter "płaski" (flat-rate) i różnią się w zależności od stanu statusu osoby ubezpieczonej. Przykładowo, według stanu ze stycznia 2000 r., emerytura dla osób samotnych wynosi 9412 EUR rocznie, a dla małżeństw 13049 EUR.
II filar (kapitałowy) - pracownicze programy emerytalne
Pracownicze programy emerytalne mają charakter uzupełniający w stosunku do emerytury państwowej. W Holandii pracodawca nie ma obowiązku tworzenia programu emerytalnego dla pracowników. Ponadto zobowiązania wynikające muszą być wyłączone ze struktury przedsiębiorstwa poprzez założenie lub przyłączenie się do już istniejącego funduszu emerytalnego bądź też zawarcie umowy z towarzystwem ubezpieczeniowym.
Na wniosek przedstawicieli pracodawców i pracowników danej branży Minister Spraw Socjalnych może wprowadzić obowiązek uczestnictwa pracowników przedsiębiorstw danego sektora w planie emerytalnym obejmującym całą branżę (dotyczy to również osób pracujących na własny rachunek). W 1991 r. 91% pracowników było objętych ubezpieczeniem emerytalnym.
Wysokość składek jest ustalana indywidualnie w każdym programie - opłacana jest zwykle zarówno przez pracownika, jak i pracodawcę. Istnieją jednak takie plany emerytalne, w których składki opłaca tylko pracodawca. W większości programów świadczenie emerytalne jest uzależnione od wielkości ostatniego wynagrodzenia przed przejściem na emeryturę. Zasadniczo emerytura wynosi 70% ostatniego wynagrodzenia - przy założeniu 40-letniego okresu ubezpieczenia i przyroście uprawnień emerytalnych o 1,75% rocznie. Taką stopę zastąpienia dają łącznie świadczenia z planów pracowniczych oraz systemu państwowego. Wiek emerytalny jest z reguły taki sam, jak w sektorze państwowym, tj. 65 lat dla kobiet i mężczyzn, chociaż coraz więcej planów umożliwia wcześniejsze przejście na emeryturę.
Obecnie funkcjonują tzw. plany VUT umożliwiające wcześniejsze przejście na emeryturę. Zwykle ich członkowie mogą dobrowolnie, a niekiedy obowiązkowo wycofać się z programu w wieku między 60 a 65 rokiem życia, po co najmniej 10 latach uczestnictwa. Tacy "wcześniejsi emeryci" otrzymują świadczenia w wysokości do 80-90% ostatniego wynagrodzenia netto do momentu osiągnięcia normalnego wieku emerytalnego. W ciągu tego okresu zwykle nie przerywa się naliczania uprawnień emerytalnych.
Zgodnie z obowiązującym prawem (pension and Saving Fund Act - PSW) pracowniczy plan emerytalny może być realizowany w jednej z trzech form:
Zakładowe fundusze emerytalne (OPF) gromadzą oszczędność i pracowników tylko jednego przedsiębiorstwa (lub grupy przedsiębiorstw).
Fundusze branżowe (BPF) - uczestnictwo w nich może być obowiązkowe lub dobrowolne; fundusze te gromadzą oszczędności pracowników zatrudnionych w danej gałęzi przemysłu lub w innym sektorze gospodarki.
Grupowe ubezpieczenie na życie w formie umowy z towarzystwem ubezpieczeniowym; w Holandii istnieje około 45000 pracowniczych programów emerytalnych prowadzonych w tej formie.
Duża liczba przedsiębiorstw prowadzi również uzupełniające plany emerytalne. Około 70% to plany zapewniające świadczenia wyliczane na podstawie ostatniego wynagrodzenia i przed przejściem na emeryturę, 15% - średniego wynagrodzenia w okresie aktywności zawodowej, 7% stanowią plany ze zdefiniowaną składką. a 8% to inne plany emerytalne. Generalnie wszyscy pracownicy mają prawo uczestnictwa w programie emerytalnym po osiągnięciu wieku 25 lat. Standardowo plan o zdefiniowanym świadczeniu dostarcza emeryturę w wysokości 70% przeciętnego wynagrodzenia w okresie 40 lat pracy, w którą wliczone są już świadczenia obowiązkowe.
III filar (kapitałowy) - indywidualne oszczędności emerytalne
Do III filaru zalicza się oszczędności emerytalne podejmowane z własnej inicjatywy osób prywatnych. Obejmuje on dobrowolne oszczędności gromadzone w formie umowy z towarzystwem ubezpieczeniowym, które wypłaca renty dożywotnie (annuities). Składka na III filar może być odjęta od dochodu podlegającego opodatkowaniu, natomiast świadczenia są opodatkowane tak jak pozostałe dochody.
Nie mam pojecia z kad biezesz takie astronomiczne sumy ale nie jest to tak jak piszesz
Przy zalozonych dochodach na szybkie liczenie powiem ci ze max co odlozyles to niecale 2 k i od tego odlicz jeszcze podatek. tyle max mozesz sobie wyciagnac z dodatkowego funduszu emerytalnego , jak dobrze pamietam to by moc to wycofac to musisz byc w funduszu 5 lat i/lub miec minimalna skladke odlozona ( niestety nie pamietam jej wyskosci) a najwazniejsze to to ze dopiero po 2 latach od zakonczenia pracy/oplacana skladem mozesz je wycofac.
