Skandale w niderlandzkiej telewizji. 5 programów, które wstrząsnęły publiką

Emisja tego filmu dokumentalnego w stacji publicznej VPRO w 2013 roku spotkała się z gigantyczną krytyką. Wszystko dlatego, że tematyka produkcji została uznana za nieodpowiednią i taką, która nie powinna być wspierana przez pieniądze podatników. 

,,Een man weet niet wat hij mist” przedstawia historię dwóch mężczyzn Tima i Nicolaasa, którzy deklarują się jako geje, ale chcą sprawdzić swoją seksualność i przeżyć kontakt z płcią przeciwną. W ten sposób chcą potwierdzić lub obalić teorię, że wszyscy ludzie są tak naprawdę biseksualni. W dokumencie widz może zobaczyć proces przygotowania bohaterów do heteroseksualnego stosunku, a finalnie: także samą scenę intymną. 

Film został uznany za homofobiczny i taki, który podważa nieheteronormatywność. Określa się go mianem szkodliwego ze względu na to, że widzowie po jego obejrzeniu mogą zacząć zachęcać gejów i lesbijki do swoistego ,,leczenia”. Twórcy obronili swój film tym, że puenta produkcji jest bardzo wyraźna: seks z kobietą może być przyjemny dla homoseksualisty, ale nie zastąpi mu kontaktu z mężczyzną.

Kolejna produkcja, która została wyemitowana przez telewizję publiczną VPRO i wywołała niemałe kontrowersje w 1971 roku. Szczególne emocje wzbudził jeden konkretny odcinek, który prawdopodobnie sprawił, że serial nie doczekał się kolejnego sezonu.

,,Barend is weer bezig” jest skupiony wokół postaci Barenda Serveta,  czyli niezdarnego dziennikarza granego przez IJfa Blokkera. Humor bazuje na prostych elementach: dziwnych kostiumach, przedstawianiu nagości i nawiązywania do fekaliów. Cztery odcinki produkcji i jeden świąteczny uznawano za anty telewizyjne. 

Prawdziwą burzę wywołał epizod, w którym Barend przeprowadza wywiad z królową Julianą. Kobieta piła sherry, obierała brukselki i zachowywała się w niezwykle prześmiewczy sposób. W sprawie interweniował nawet minister kultury, który rozmawiał ze stacją VPRO i zaznaczył, że tego typu humor nie powinien mieć miejsca.

Ten program z jednej strony wywołał gigantyczne kontrowersje, a z drugiej stał się inspiracją dla telewizji z innych krajów, by tworzyć swoje własne formaty. Pierwszy odcinek wyemitowano w 2014 roku przez stację RTL 5.

,,Adam Zkt. Eva” bazował na znanej i lubianej koncepcji show polegającej na poszukiwaniu partnera. Eksperymentalną różnicą było to, że wszyscy uczestnicy programu występowali nago. Na początku bohaterowie poznają tylko jedną osobę, a w dalszej części odcinka pojawia się druga, która ma wprowadzić zamęt w relacji. 

Choć uczestnicy przez cały program pokazują się nago, show ma na celu pokazać, że wygląd nie jest najważniejszą rzeczą w przypadku miłości. Bohaterowie zwracają uwagę na swoje ciała i oceniają pozostałe osoby, jednak koniec końców najczęściej wybierają drugą połówkę na podstawie osobowości.

Program ,,Adam szuka Ewy” był przełomowy dla niderlandzkiej telewizji, jednak w 2007 roku nagość na ekranie była już widzom dobrze znana. Za znormalizowanie ciała odpowiadał przede wszystkim eksperymentalny program ,,Hoepla”, który po raz pierwszy pokazał kobiece piersi w 1967 roku w telewizji publicznej VPRO.

,,Hoepla” był skierowany do młodych ludzi, pokolenia urodzonego po II wojnie światowej. Poruszał tematy ważne dla tej grupy, ale też takie, które były powszechnie uznawane za kontrowersyjne. Stworzono cztery odcinki, jednak z powodu dużych emocji, jakie wzbudziły trzy pierwsze, wstrzymano się z emisją ostatniego. Widzowie zobaczyli go dopiero w 2008 roku.

Reality show z Niderlandów potrafią zaskoczyć widzów, jednak ten wyemitowany przez stację BNN w 2007 roku, oburzył mieszkańców także spoza kraju. 

,,De Grote Donorshow” był programem, w którym widzowie mogli decydować za pomocą SMS-ów (dochód został przeznaczony na Niderlandzki Instytut Nerek), komu śmiertelnie chora 37-letnia kobieta odda swoją nerkę do przeszczepu. W show widzowie poznawali historie chorych i mogli wybrać osobę, która ich zdaniem najbardziej zasługuje na życie. 

W ostatnim odcinku programu okazało się, że kobieta, która miała oddać organ, jest tak naprawdę aktorką. Osoby potrzebujące przeszczepu były prawdziwe i świadomie zgodziły się na wzięcie udziału w mistyfikacji. Choć program zdaniem wielu został uznany za okrutny, twórcy bronili całej koncepcji. ,,De Grote Donorshow”  miał uwrażliwić widzów na problem i ten cel z pewnością został zrealizowany.