Niderlandzkie zwyczaje pogrzebowe: zasłonięte okna i krasnale na cmentarzach

Ponieważ duża część niderlandzkiego społeczeństwa nie jest religijna, ceremonia pogrzebowa nie zawsze odbywa się w kościele lub z obecnością księdza. Jest to także często uroczystość, na którą powinno się być zaproszonym. 

Utwory odtwarzane podczas pogrzebów w Niderlandach to najczęściej Time to Say Goodbye w wykonaniu Andrea Bocelliego i Sary Brightman, Tears in Heaven Erica Claptona oraz w rodzimym języku Afscheid Nemen Bestaat Niet (Nie ma czegoś takiego, jak pożegnanie) Marco Borsato.

Niderlandzka stypa nie jest tak okazała, jak na przykład w Polsce. Nawet zwyczaj zaproszenia wszystkich obecnych na pogrzebie na kawę i poczęstowanie ciastem powoli odchodzi w niepamięć. Zostaje on zastąpiony oferowaniem pogrążonym w żałobie gościom kieliszka alkoholu, aby wspólnie wznieść toast za zmarłego.

Tradycja zasłaniania okien białymi prześcieradłami lub szczelnego zasuwania zasłon jest bardzo stara i praktykowana jedynie w tych miejscach w Niderlandach, gdzie ludzie wciąż kurczowo trzymają się tradycji. 

Coraz mniej osób umiera w zaciszu domów. Częściej dochodzi do tego w szpitalach, więc dla większości obyczaj ten jest tylko wspomnieniem. Inaczej jest np. w Urk. Tam tradycja ta wciąż jest bardzo ważnym elementem po śmierci bliskiego.

Wielu mieszkańców Niderlandów częściej wybiera kremację niż tradycyjny pochówek w trumnie. Miejsca na cmentarzach są bardzo drogie, dlatego urna z prochami jest „tańszą” i popularniejszą opcją. 

Od niedawna, dzięki niderlandzkim naukowcom, dostępne są także opcje pochówku ekologicznego. W trumnie, która dzięki działaniu grzybni, rozłoży się wraz z ciałem w stosunkowo krótkim czasie.

Widok nagrobków na niderlandzkim cmentarzu może niektórych zaskoczyć. Jako że nie jest to naród religijny, nie przeważają tam zasmucone aniołki, znaleźć tam można wiele elementów świeckich (na przykład kolorowe krasnale). 

Mieszkańcy Niderlandów to także społeczeństwo skromne i nierozrzutne, co także odzwierciedlone jest w wyglądzie cmentarzy. Gustują oni raczej w skromnych, nierzucających się specjalnie w oczy nagrobkach.