Jego nazwę nosił nowojorski Brooklyn. Amersfoort – „miasto głaza” i nieodkryta perełka turystyczna

Dobra wiadomość: Amersfoort nie zostało jeszcze zalane przez tłumy turystów, chcących na własne oczy zobaczyć urocze, typowo holenderskie i malownicze miasteczko. Jeśli chcemy się wybrać do takiego klasycznie niderlandzkiego miejsca, Amersfoort powinno być naszym kierunkiem podróży. Ceglane, zabytkowe budyneczki, kompaktowe, lecz niepozbawione uroku stare miasto, kanały proszące się o spacery nad ich brzegami i wiele miejsc do robienia klimatycznych zdjęć.

Nie każdy wie, że nieoficjalnie w Holandii Amersfoort określa się także mianem Keistad, co oznacza „miasto głaza”. Wszystko dzięki ogromnemu, ważącemu 9 ton kawałkowi skały, która w 1661 roku przyciągnięta została do miasta z Soest (6 kilometrów od Amersfoortu) przez 400 osób. Dlaczego mieszkańcy postanowili przytoczyć ten wielki głaz do siebie? Powodem był… zakład.

Za swoją ciężką pracę ciągnący głaz otrzymali piwo i precle, ale okoliczne miasteczka zaczęły przezywać mieszkańców Amersfoortu prześmiewczo Keientrekkers, czyli „głazociągaczami”. Nie spodobało się to samym zainteresowanym, przez co bogu ducha winny kawał skały został „ukryty”, czyli porządnie zakopany.

Odnaleziono go w 1903 roku i z honorami umieszczono na postumencie. Amersfoortse Kei („Głaz amersfoorcki”) w pełnej okazałości można podziwiać do dziś.

Onze-Lieve-Vrouwentoren, czyli Wieża Najświętszej Maryi Panny, to budowla, której nie da się nie zauważyć. Jest to trzecia najwyższa wieża kościelna w kraju (po Utrechcie i Delft),  wzniesiona w stylu późnego gotyku, o barokowym hełmie. Mierzy ona w sumie na 98,33 metra i pieszczotliwie przez mieszkańców Amersfoortu nazywana jest „Długim Janem” (Lange Jan). Niegdyś wieża była częścią kościoła, jednak ten spłonął i budowla stoi dziś samotnie na niewielkim placu. Można się na nią wspiąć i z góry podziwiać okolicę.

Koppelpoort to najbardziej rozpoznawalny zabytek Amersfoortu. Pocztówkowa brama miejska wzniesiona została między 1380 a 1425 rokiem jako część murów okalających miasto. Budowla składa się z bramy lądowej oraz wodnej i otwierana była codziennie przez wyznaczonych do tego strażników zwanych raddraaiers, poruszających się wewnątrz wielkich obręczy. Był to bardzo niebezpieczny obowiązek, gdyż 12 osób musiało zachować szczególną ostrożność, aby nie wypaść z rytmu, a w efekcie nie zginąć.

8Mondriaanhuis, czyli dom, w którym w 1872 roku urodził się słynny niderlandzki artysta Piet Mondriaan, mieści dziś w sobie muzeum poświęcone konstruktywizmowi, nowoczesnemu kierunkowi w sztuce abstrakcyjnej.

Mondrian (gdyż pod takim nazwiskiem znany jest obecnie na świecie) to ojciec neoplastycyzmu, geometrycznego prądu w sztuce abstrakcyjnej. Nurt powstały w latach 20. XX wieku charakteryzuje się wykorzystywaniem prostych linii, dzielących pole obrazowe na figury geometryczne (głównie prostokąty i kwadraty), przy wykorzystaniu jedynie trzech podstawowych kolorów – żółtego, niebieskiego, czerwonego oraz trzech „niekolorów” – czarnego, białego i szarego.