Pożegnanie Warszawy Rozkwitały pąki białych róż, Rozszumiały złote łany zbóż. Idą chłopcy na zwycięski bój, Na bój, na krwawy bój. Za Stolicę i powstańczą krew, Będzie walczył każdy z nas jak lew. Za płonące nasze miasto już, Któż nie odda życia, któż? To dla Ciebie Warszawo kochana, To dla Ciebie śpiewamy dziś tę pieśń. Bohaterów krwią jesteś zbryzgana, Warszawo kochana. To dla Ciebie idziemy na boje, By niewoli kajdany Twej znieść. Twej ofierze poświęcam swe życie, Cześć Ci Warszawo, cześć. Za Stolicę będę wroga bił, Módl się matko, to mi doda sił. Nie ma broni żeby wroga bić, Serce krwawi, po cóż żyć? Ty Warszawo konasz w strugach krwi, Kres Twój nadszedł i powstania dni. Żegnam Cię Warszawo droga ma, Boś padła tak, jak ja. Niech Cię jeszcze Warszawo zobaczę, Zanim skonam, niech spojrzę przez chwilę. Nad Twoimi ranami zapłaczę, Nim skonam w mogile. To dla Ciebie oddałem swe życie, By niewoli kajdany Twej znieść. Tyś mi była najbliższą na świecie, Cześć Ci Warszawo, cześć!
