Skarby Niderlandów. 9 miejsc wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO

To, że budynek fabryki w Rotterdamie jest wyjątkowy, było jasne już w chwili jej zbudowania, czyli w 1931 roku. Architekci opisywali miejsce, jako ,,najpiękniejsze widowisko współczesności”, a nawet ,,wiersz ze stali i szkła”. Modernistyczna koncepcja, która nawiązywała do rosyjskiego konstruktywizmu, naprawdę robiła wrażenie. Przeznaczenie miejsca na produkcję kawy, herbaty i tytoniu było postrzegane jako ogromne marnotrawstwo.

W 1996 roku Fabryka Van Nelle ostatecznie przerwała działalność. Od tego czasu w jej wnętrzu znajdują się siedziby firm. W 2014 roku miejsce zostało wpisane na listę UNESCO, a także uznano je za zabytek narodowy. Budynek został także wyróżniony w rankingu 25. najpiękniejszych fabryk świata, gdzie zajął pierwszą pozycję.

Kanały w Amsterdamie to jeden z głównych powodów, dla których tak wielu turystów przyjeżdża właśnie do stolicy kraju tulipanów. Sprawiają, że miasto jest naprawdę czarujące i nie bez powodu bywa nazywane ,,Wenecją północy”. Mało kto zdaje sobie jednak sprawę z tego, że ich łukowe konstrukcje zbudowano nie tylko z myślą o transporcie, ale także obronie. Kanały miały pełnić funkcję fortów, które w razie potrzeby umożliwiłyby ostrzał artyleryjski oraz chronić mieszkańców przed powodziami.

Niezwykły pierścień składający się z 45. kanałów został doceniony przez UNESCO w 2010 roku. Uznano, że dokonanie Holendrów ,,to najwyższe poziomem świadectwo mówiące o znaczącym okresie w historii współczesnego świata”.

O tym obiekcie z pewnością słyszał każdy, kto mieszka od jakiegoś czasu w Niderlandach. Jest on charakterystyczny, ponieważ pomimo nazwy Morze Wattowe… nie jest morzem. Termin obejmuje przybrzeżne, płytkie obszary znajdujące się m.in. w okolicach wysp Fryzyjskich. Cechują się one przede wszystkim tym, że zawierają watty: równiny odsłaniane w czasie odpływu morza.

Niezwykłość akwenu położonego na terytorium Holandii spowodowała, że teren został objęty ochroną. Uznano, że ,,obszar wodno-błotny ma znaczenie międzynarodowe” i w 2010 roku wpisano go na listę UNESCO.

To kolejny cud niderlandzkiej architektury, który został doceniony także na arenie międzynarodowej. Postawienie tego domu wymagało od Gerrita Rietvelda ogromnej odwagi. Budynek stworzył w 1924 roku, a jego koncepcja zrywała wszelkie powiązania z dotychczasową architekturą i znacznie wyprzedzała ówczesną modę.

Budynek początkowo był zamieszkiwany przez Truus Schröder-Schräder i jej dzieci (w tym celu został zbudowany), ale obecnie pełni funkcję muzeum otwartego dla zwiedzających. Charakterystyczny dom znajduje się w jednej z dzielnic mieszkalnych Utrechtu i jest otoczony zupełnie zwykłymi, niewyróżniającymi się kamienicami.

Ta gmina znajdująca się w regionie Holandii Północnej została doceniona przez UNESCO w całości. Czym zasłużyła sobie na takie wyróżnienie? Przede wszystkim tym, że jeszcze kilkaset lat temu Beemster znajdowało się pod wodą. Terytoria zaczęły wysychać w 1612 roku i następnie rozpoczęło się przekształcanie ich w polder. 

Później na obszarze zaczęły pojawiać się drogi i działki. Zarządcy uznali, że w ich budowie zachowają uporządkowany wzór geometryczny. Z lotu ptaka cały obszar prezentuje się jak obraz stworzony z różnych, prostokątnych figur. Dzięki temu Beemster wyróżniło się na tle niderlandzkich, ale także światowych gmin.

Jak to możliwe, że stacja pomp parowych z Leemer znalazła się na liście UNESCO? Tak, że jest to największe tego typu miejsce na świecie. Stacja została otwarta w 1920 roku przez królową Wilhelminę i odegrała znaczącą rolę w kontekście osuszania regionu Fryzji.

Przez lata stacja pomp parowych była doskonalona i unowocześniania. Jest w stanie osiągać niesamowite rezultaty, przez co jej pozycja na liście UNESCO jest nadal bardzo silna. Miejsce cieszy się także zainteresowaniem turystów, więc regularnie organizuje się tam wycieczki.

Wioska Kinderdijk jest idealnym odzwierciedleniem wyobrażeń, które zwykle przychodzą do głowy, gdy myśli się o Holandii. Miejsce jest skupiskiem dziewiętnastu wiatraków, z których większość powstała w XVIII wieku. To właśnie te charakterystyczne obiekty, razem z tamami, śluzami i pompami zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1997 roku.

Nie każdy wie, że większość wiatraków znajdujących się w Kinderdijk jest zamieszkała. Do zwiedzania udostępniono zaledwie jeden obiekt, a całą resztę można podziwiać z zewnątrz. Wycieczka do wioski jest skierowana zatem przede wszystkim do osób nastawionych na spacerowanie po okolicznych, naturalnych obszarach.

Nie tylko kanały miały pełnić funkcję obronną Amsterdamu. Najważniejszym elementem umocnienia były forty znajdujące się na obrzeżach miasta. Ich linia mierząca niemal 135 km została zbudowana w latach 1883-1920 i stanowiła niezwykle innowacyjne rozwiązanie. Jest jedynym przykładem fortyfikacji opartej na kontroli wód.

W przypadku ataku wroga części ziem położonych wokół Amsterdamu zostałyby zalane wodą i skutecznie zablokowałyby drogę wrogom. Eksperci UNESCO uznali, że to niezwykłe rozwiązanie, które wynaleziono w przeszłości, zasługuje na wyróżnienie.

Terytoria tego regionu wydają się nietknięte przez człowieka. Fakt ten okazuje się jeszcze bardziej wiarygodny, gdy okazuje się, że Schokland zamieszkuje obecnie około pięciu osób. Miejsce charakteryzują się bogatą fauną i florą, ale także historią. To właśnie z tego powodu zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 

Osada Schokland była chętnie zamieszkiwana przez ludzi już od czasów średniowiecznych. Wcześniej była wyspą, jednak zmieniło się to w momencie osuszenia pobliskiego polderu. W 1859 roku władze poprosiły mieszkańców o przesiedlenie z powodu zagrożenia powodziami i na dobre zmieniła losy miejsca. Obecnie można zobaczyć tam tłumy, ale warto wiedzieć, że są to jedynie przyjezdni turyści.