Niezwykła twierdza w kształcie gwiazdy. Bourtange – obowiązkowy punkt wycieczki po północno-wschodniej Holandii

Leżące przy granicy prowincji Groningen z Niemcami Bourtange od zawsze miało istotne znaczenie strategiczne. Podczas wojny osiemdziesięcioletniej Wilhelm I Orański zarządził budowę fortu mającego kontrolować jedyną drogę prowadzącą ze znajdującego się pod hiszpańską okupacją Groningen do Niemiec. Miejsce, gdzie powstały fortyfikacje, było także punktem granicznym trzech holenderskich prowincji: Drenthe, Groningen i Fryzji.

Funkcję obronną fort pełnił aż do XIX wieku, kiedy to został zdemilitaryzowany i przemianowany na zwykłą miejscowość. W latach 60. ubiegłego stulecia władze podjęły decyzję o odrestaurowaniu fortu i przywróceniu mu dawnej glorii, tak aby region stał się atrakcyjniejszy i zachęcał do odwiedzin.

Twierdza Bourtange jest niewielka, ale w swoich murach chowa wiele miejsc wartych zobaczenia. Jako przykład podać można domy oficerskie – w tym Dom Kapitana czy Majora – plebanię, koszary żołnierskie, bastiony, mosty, kanały, mury obronne, zabytkowy kościół, wiatraki, synagogę, prochownię, kuźnię i domy strażnicze. To tylko najważniejsze punkty, którym warto poświęcić uwagę.

W Bourtange w 1607 roku powstał pierwszy w prowincji Groningen kościół protestancki. Obecny wygląd kościoła jest wynikiem przebudowy, która nastąpiła w XIX wieku, jednak wciąż można tam podziwiać oryginalną tablicę z tekstem wyznania wiary.

W czasach, gdy twierdza pełniła funkcje obronne, Bourtange posiadało niewielki drewniany młyn do mielenia zboża. Gdy żołnierze opuścili miejscowość, został on sprzedany i przeniesiony do pobliskiego Ter Haar, gdzie można podziwiać go do dziś. W XX wieku wykonano dokładną kopię XVII-wiecznego, zabytkowego młyna i stoi on obecnie na swym oryginalnym miejscu, na obrzeżu miejscowości.

Przed Domem Majora znajduje się rekonstrukcja drewnianego konia, który niegdyś służył jako narzędzie do wymierzania kary. Delikwent był sadzany na grzbiecie „zwierzęcia”, a do nóg przywiązywano mu ciężary.

W samym centrum twierdzy znajduje się plac, a prowadzą do niego wszystkie główne drogi. Przy nim właśnie znajdują się domy oraz kwatery najwyższych rangą oficerów. Koszary żołnierzy otaczają plac zewnętrznym pierścieniem.

W twierdzy znajdują się w sumie trzy „sekretne” miejsca. Są to niewielkie drewniane budki umieszczone nad wodą, gdzie żołnierze udawali się, aby załatwić swoje potrzeby. Oficerowie posiadali własne toalety w pobliżu swoich domów. Przy „sekretach” bardzo lubią prowadzić wykopaliska archeologowie. Okazuje się, że były to popularne miejsca do wyrzucania śmieci, które dziś mają sporą wartość. Można je obejrzeć w muzeum De Baracquen.