Niderlandzka edukacja jest w kryzysie, ale szkoły nie chcą wspierać nauczycieli

W kontekście problemów z niderlandzkim szkolnictwem najczęściej mówi się o bierności rządu, który przez długi czas pozostawał głuchy na nawoływania nauczycieli. Zarabiali oni zbyt mało i ze względu na długoterminowe braki w kadrze, byli obarczeni wieloma dodatkowymi obowiązkami oraz godzinami lekcyjnymi. 

Powstało błędne koło polegające na tym, że nauczyciele odchodzili z pracy. 
Powodem był fakt, że w innych miejscach mogą zarabiać lepiej. Tym samym przyczynili się do zwiększenia nacisku na pozostałych pracowników szkół, co w efekcie doprowadziło do skrócenia tygodnia szkolnego, a nawet zamknięcia placówek. Zjawisko to wciąż nie zostało przerwane.

Co prawda pod koniec ubiegłego roku rząd zapowiedział podwyżki dla nauczycieli, jednak zaproponowane rozwiązanie nie zadowoliło w pełni związków zawodowych. Ponieważ zdaniem pracowników szkół państwo nie uwzględniło w budżecie wystarczających środków, które miałyby zostać przeznaczone na edukację w kraju, na styczeń tego roku zapowiedziany został kolejny strajk.

Mimo trwającego kryzysu, szkoły nie wspierają swoich pracowników, grożąc im obcięciem miesięcznego wynagrodzenia za udział w strajkach. Według dyrekcji na chwilę obecną, a przynajmniej do czasu utworzenia nowego rządu, związkom nie uda się nic więcej wskórać, a więc wysiłki wkładane w strajkowanie nie mają większego sensu. 

Nauczyciele muszą więc zmagać się nie tylko z rządem, który niechętnie przystaje na ich propozycje, ale także ze swoimi przełożonymi, którzy nie chcą wspierać ich w walce o poprawę jakości edukacji w Niderlandach.